Obszar leży na wysokości 2 –11m npm i obejmuje zmeliorowane w latach 70-tych torfowisko wysokie typu bałtyckiego (kopuła torfowiska zajmuje blisko 600 ha), wraz z otaczającymi je wrzosowiskami, lasami (bory sosnowe, grąd, łęgi), łąkami. Na torfowisku występują liczne jeziorka, potorfia i rowy stale lub okresowo wypełnione wodą. Torfowisko zostało zdegradowane głównie w wyniku eksploatacji torfu i pożarów ale nadal jest zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji.
W obszarze znajdują się siedliska z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej: naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne, wilgotne wrzosowiska, suche wrzosowiska, zmiennowilgotne łąki trzęślicowe, torfowiska wysokie, degradowane lecz zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji, torfowiska przejściowe i trzęsawiska, grąd subatlantycki, bory i lasy bagienne, lasy łęgowe i nadrzeczne zarośla wierzbowe,  w tym na niewielkiej powierzchni 2 priorytetowe.
Flora naczyniowa Bielawskich Błot liczy 323 gatunki, z czego 15 gatunków roślin zostało objętych całkowitą ochroną prawną, 5 figuruje na czerwonej liście roślin zagrożonych w Polsce, 21 gatunków znajduje się na czerwonej liście flory naczyniowej Pomorza Gdańskiego. Charakterystyczne dla Bielawskich Błot jest współwystępowanie gatunków o atlantyckim (14 gat.) oraz borealnym (13 gat.) typie zasięgu.
W ostoi występuje co najmniej 9 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej: błotniak łąkowy, orlik krzykliwy, orzeł przedni, żuraw, sowa błotna, lelek kozodój, dzierzba gąsiorek, pokrzewka jarzębata, brodziec leśny. Wśród ptaków ostoi występują 4 gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi. W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1 % populacji krajowej łęczaka i sowy błotnej. W okresie przelotów stosunkowo duże koncentracje osiąga żuraw.
Z gatunków wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej stwierdzono tu występowanie wielu gatunków: płaz traszka grzebieniasta i ważka - zalotka większa.
Na Bielawskich Błotach występują inne cenne gatunki:  ssaki – mroczek późny, łoś, sarna, jeleń, borowiec wielki, rzęsorek rzeczek, rzęsorek mniejszy, tchórz, zając szarak, borsuk, nornik północny, ryjówka aksamitna, ryjówka malutka, karlik większy, karlik malutki, gacek brunatny, wiewiórka pospolita, płazy - ropucha,  ropucha paskówka, ropucha zielona, żaba moczarowa, żaba wodna, żaba trawna, żaba jeziorkowa, traszka zwyczajna, gady - padalec zwyczajny, jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworodna,  żmija zygzakowata, bezkręgowce - żagnica torfowa, żagnica arktyczna, zalotka białoczelna, zalotka wątpliwa, rośliny - konwalia majowa, modrzewnica zwyczajna, wełnianeczka darniowa, kukułka szerokolistna, rosiczka długolistna, wrzosiec bagienny, przytulia północna, bluszcz pospolity, okrężnica bagienna, sitniczka szczecinowata, sit sztywny, sit drobny, bagno zwyczajne, widłak jałowcowaty, widłak goździsty, bobrek trójlistkowy, woskownica europejska, pszeniec leśny, czworolist pospolity, przygiełka biała, przegiełka brunatna, malina moroszka, torfowiec błotny, Sparganium angustifolium,  torfowiec spiczastolistny, torfowiec kończysty, torfowiec ostrolistny, torfowiec Russowa, torfowiec magelański.

Dane uaktualniono w 2009 roku.

Do obszaru najlepiej dojechać koleją do Sulcic – stacji na linii Puck - Krokowa i dalej PKS lub indywidualnie droga lokalną do wsi Mieroszyno.
Teren jest bardzo atrakcyjny pod względem walorów przyrodniczo - turystycznych. Ostoja leży w granicach Nadmorskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (14940 ha). Znajduje się tutaj rezerwat przyrody: Bielawa (721,41 ha).
Teren ostoi należy do bardzo atrakcyjnego nadmorskiego rejonu rekreacyjno – wypoczynkowego. Przez ostoję prowadzą trasy rowerowe i piesze:
Z Karwi i Jastrzębiej Góry,
Z Czarnego Młyna – do jeziorek w północno-wschodnim krańcu torfowiska,
Z Mieroszyna,
Ze Starzyna - do Kaczyńca. Tu łączą się drogi z Mieroszyna i Starzyna na południowo-wschodni skraj Bielawy,
Ze Sławoszyna.
Turyści mogą korzystać z noclegów w licznych hotelach, ośrodkach wypoczynkowych i gospodarstwach agroturystycznych.

Do głównych zagrożeń zalicza się meliorację odwadniającą, murszenie torfów, zarastanie terenów otwartych, pożary, presję rekreacyjną , zabudowa obrzeży ostoi osiedlami domków letniskowych (Sławoszynek), zaśmiecanie, nadmierna penetracja (zbiór żurawiny, łowiectwo), pożary.